Polski projekt astronomiczny o nazwie the Optical Gravitational Lensing Experiment (OGLE) powstał w 1992 roku celem rozwiązania jednej z najważniejszych zagadek końca lat 80-tych XX wieku. W 1986 roku prof. Bohdan Paczyński wysunął hipotezę, że gdyby dało się bardzo często obserwować centrum naszej Galaktyki, to na każdy milion obserwowanych gwiazd dwie z nich powinny zmieniać jasność w pewien charakterystyczny sposób. Odpowiedzialny za to miał być efekt mikrosoczewkowania grawitacyjnego, zaproponowany już w 1936 roku przez Alberta Einsteina i wynikający z rozwiązań równań jego Ogólnej Teorii Względności.
Był jeden problem, nie dało się wtedy tego zrobić technicznie. Nie istniały przegląda nieba, które potrafiłyby obserwować te same części nieba wystarczająco często (na przykład raz na noc) przez długie okresy czasu. Zjawiska mikrosoczewkowania grawitacyjnego, czyli typowo pojaśnienie a następnie symetryczny powrót jasności gwiazdy do jasności początkowej, trwa około miesiąca, dlatego potrzebne są wielomiesięczne obserwacje milionów gwiazd.
Sprawą znalezienia pierwszych soczewek, a tym samym niezależnego potwierdzeniem teorii Einsteina, miał się zająć dedykowany projekt — Optyczny Eksperyment Soczewkowania Grawitacyjnego, czyli OGLE.
W pierwszej fazie projektu, czyli w latach 1992-1995 (cztery sezony obserwacyjne), astronomowie warszawscy zaaplikowali a następnie otrzymali około 90 nocy obserwacyjnych na 1-metrowym teleskopie Swope w Las Campanas Observatory w Chile. Dwie trzyosobowe grupy (Andrzej Udalski, Michał Szymański, Marcin Kubiak, Wojciech Krzemiński, Janusz Kałużny oraz Mario Mateo) na zmianę przez półtora miesiąca prowadzili obserwacje kilku wybranych pełnych gwiazd pól obserwacyjnych. Już we wrześniu 1992 roku odkryli pierwszą soczewkę grawitacyjną.